Grzegorz Schetyna – polski polityk i przedsiębiorca, z wykształcenia historyk. Poseł na Sejm z ramienia Platformy Obywatelskiej. Przed transformacją ustrojową działał w opozycji antykomunistycznej, m.in. w Solidarności Walczącej. Z wykształcenia jest historykiem, w czasie studiów działał też w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS.
Szybko rozpoczął karierę polityczną. W latach 1990–1991 był dyrektorem jednego z wydziałów Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, gdzie odpowiadał za sprawy personalne. Za jego sprawą dokonano wielu zwolnień („czystek”), stąd współpracownicy nazywali go „czekistą”. W 1991 roku został wicewojewodą wrocławskim.
Wojewoda Mirosław Jasiński doniósł na Schetynę do prokuratury. Powodem było służbowe mieszkanie, o które zabiegał młody polityk, mimo, że mu nie przysługiwało. Ówczesny premier Jan Krzysztof Bielecki zdymisjonował wojewodę. Dwa tygodnie później zmienił się rząd, premierem został Jan Olszewski i Grzegorz Schetyna zakończył pracę jako wicewojewoda.
Grzegorz Schetyna należał już wtedy do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, został szefem wrocławskich struktur partii. Razem z Rafałem Dutkiewiczem (późniejszym prezydentem Wrocławia) zakładał na Dolnym Śląsku Radio Eska. Na radio pieniądze wyłożył Zbigniew Benbenek, właściciel Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, jednego z głównych graczy na polskim rynku hazardowym. Biznesmen znajduje się w setce najbogatszych Polaków, a jego osoba pojawiła się również przy okazji afery hazardowej, po której Grzegorz Schetyna został zdymisjonowany z funkcji ministra spraw wewnętrznych.
Kiedy Grzegorz Schetyna przeszedł do Unii Wolności, z nim miała być kojarzona sprawa pompowania kół partii, gdy grupa Schetyny walczyła o władzę w Unii Wolności z frakcją Władysława Frasyniuka. podobne zdarzenia miały miejsce również później. Przed wyborami parlamentarnymi w 2005 roku jedno z kół PO w województwie warmińsko-mazurskim zwiększyło liczbę członków z 37 do 260. Od liczby osób zależy liczba delegatów, którzy decydują m. in. o listach wyborczych. Władze partii początkowo zlikwidowały napompowane koło, ale Schetyna unieważnił później tę uchwałę.
Do podobnych zdarzeń dochodziło również na Dolnym Śląsku, na co Schetyna miał pozwalać. W 1997 roku Grzegorz Schetyna po raz pierwszy został wybrany posłem na Sejm RP. Później z powodzeniem ubiegał się o poselski mandat w każdych kolejnych wyborach.
W 2000 roku Grzegorz Schetyna i Zbigniew Benbenek poróżnili się o wizję radia i Schetyna skupił się na klubie koszykarskim Śląsk Wrocław, który dzięki finansowaniu Radia stał się najsilniejszym klubem w Polsce. Grzegorz Schetyna działał już wtedy w Unii Wolności, ale w radzie nadzorczej klubu zatrudniał też polityków innych opcji, Piotra Żaka z AWS oraz Jerzego Szmajdzińskiego z SLD. Wkrótce sponsorami klubu zostały państwowe spółki – KGHM oraz Totalizator Sportowy.
W 2001 roku wstąpił do Platformy Obywatelskiej i został sekretarzem generalnym partii. W 2003 roku przejął spółkę, która zarządzała piłkarskim Śląskiem grającym w niższych ligach. Negocjował wtedy m. in. z Ryszardem Sobiesiakiem, kolejnym „bohaterem” afery hazardowej. Dwa lata później „Newsweek” oskarżył Grzegorza Schetynę o to, że wykorzystuje swoją pozycję polityczną, by pozyskać pieniądze na Śląsk Wrocław. Ostatecznie tygodnik musiał przeprosić polityka, bo zarzuty się nie potwierdziły. Mimo tego, Schetyna wycofał się ze sportu.
Grzegorz Schetyna uważany jest za „śląskiego barona PO”. Władysław Frasyniuk twierdził, że Schetyna decyduje o obsadzie stanowisk w spółkach skarbu państwa czy instytucjach samorządowych. W Platformie krążyły opowieści o tym, że Schetyna słynął z obcesowego traktowania działaczy. Gdy przerywał swojemu rozmówcy, rzucał krótkie: „Nie rycz” albo: „Nauczyłeś się mówić, teraz naucz się słuchać”.
Po wyborczym zwycięstwie w 2007 roku osoby kojarzone z Grzegorzem Schetyną dostały posady w KGHM i zależnych od kombinatu spółkach. Arkadiusz Gierałt, były szef PO w powiecie lubińskim, bliski współpracownik Schetyny, został bez konkursu dyrektorem generalnym departamentu inwestycji i rozwoju w biurze zarządu Polskiej Miedzi. Zasiadał też w czterech radach nadzorczych spółek należących do KGHM. W spółce Ecoren posadę dostała po wyborach żona posła Norberta Wojnarowskiego. Stanowisko dostał też były senator Platformy Tadeusz Maćkała i całe grono lokalnych działaczy.
W Platformie Obywatelskiej Grzegorz Schetyna był jednym z najbliższych ludzi Donalda Tuska. Często grali razem w piłkę. Ludzie namaszczeni przez Schetynę zawsze dochodzili bardzo daleko. To jego pomysłem było wystawienie w wyborach parlamentarnych Bogdana Zdrojewskiego, który był bardzo chwalony za rządzenie Wrocławiem. Również Rafał Dutkiewicz to kandydat, którego proponował Schetyna. Ich drogi później się poróżniły. Prezydent Wrocławia miał usłyszeć od Grzegorza Schetyny słynne słowa „zniszczę cię”. Te słowa stały się wręcz pseudonimem Schetyny. Miał je usłyszeć od niego każdy kto mu podpadł. Parafrazując kibiców: „Niewielu go lubi, większość nienawidzi, a wszyscy się go boją.”
Donald Tusk rękami Schetyny wycinał kolejnych swoich konkurentów: Andrzeja Olechowskiego, Pawła Sikorskiego, Zytę Gilowską czy Jana Rokitę. Dolnośląski polityk wyrósł wówczas na drugą najsilniejszą osobę w partii i sam znalazł się na celowniku premiera. Od 2007 do 2009 roku Grzegorz Schetyna był wiceprezesem Rady Ministrów i ministrem spraw wewnętrznych i administracji.
Wyprzedał wtedy za bezcen luksusowe osiedle na warszawskich Kabatach, należące do resortu. Kompleks siedmiu budynków został wybudowany za kilkadziesiąt milionów złotych z kasy publicznej. W sumie 369 mieszkań, najczęściej o dużym metrażu, z założenia przeznaczonych na kwatery dla funkcjonariuszy służb podległych MSWiA. Lokatorzy atrakcyjnych mieszkań, głównie prominenci, wykupili lokale za 10% wartości.
Grzegorz Schetyna miał swój udział w aferze hazardowej. Kontaktował się z Ryszardem Sobiesiakiem lobbującym w imieniu przemysłu hazardowego, wcześniej utrzymując, że żadnego kontaktu nie było. Podał się wtedy do dymisji, a dwa dni później wybrany został szefem klubu parlamentarnego PO.
Grzegorz Schetyna współpracował też Beatą Sawicką, skorumpowaną posłanką, która przyjęła łapówkę od agenta CBA. W 2006 roku otworzyli oni wspólne biuro w Legnicy. Warto również przypomnieć, że na 7 wówczas złożonych sejmowych interpelacji przez posła Schetynę w 4 współautorką była posłanka Beata Sawicka. Miał też z nim współpracować przy przekrętach w finansowaniu kampanii wyborczej PO.
W lipcu 2010 roku został wybrany na marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na urząd Prezydenta RP. Tymczasowo, przez około miesiąc, wykonywał obowiązki prezydenta RP do czasu zaprzysiężenia Bronisława Komorowskiego.
W 2013 roku, w drugiej turze wyborów na szefa dolnośląskiej Platformy Obywatelskiej Grzegorz Schetyna przegrał głosowanie ze swoim konkurentem Jackiem Protasiewiczem stosunkiem głosów 194:205. Po przegranych wyborach Schetyna powiedział w rozmowie z TVP Info, że było więcej głosów niż wydanych kart.
Dwa dni po wyborach wyciekło nagranie, gdzie poseł PO Norbert Wojnarowski zapewniał pracę w KGHM delegatowi wahającemu się, czy zagłosować na Jacka Protasiewicza podczas sobotniego zjazdu dolnośląskiej Platformy. Podczas narady zarządu Platformy Obywatelskiej, politycy podjęli jednak decyzję o utrzymaniu w mocy dolnośląskich wyborów w PO.
Kiedy Donald Tusk otrzymał stanowisko Przewodniczącego Rady Europejskiej, Grzegorz Schetyna odżył. Został powołany na ministra spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz. Po roku od wybuchu afery podsłuchowej i ujawnieniu akt z prokuratury w tej sprawie”Puls Biznesu” sugerował, że mógł za tym stać Grzegorz Schetyna.
Dziennik łączył kilka ostatnich wydarzeń z pogranicza nielegalnych podsłuchów, akcji służb specjalnych, kontrolowanych przecieków do mediów z próbą odzyskania pozycji w PO przez Grzegorza Schetynę. Dziennikarze nawiązali przy tym do bohatera amerykańskiego serialu „House of Cards” Franka Underwooda, który odsunięty na boczny tor, idąc „po trupach do celu” zostaje w końcu prezydentem USA.
